In dit artikel gaan we in op de onzekerheid die kinderen kunnen ervaren en vooral hoe je daarmee als ouder kunt om gaan. Veel ouders kunnen namelijk de neiging hebben om de onzekerheden, twijfels, schaamte en angsten van hun kinderen op een verkeerde manier te benaderen, waardoor ze het gevoel aan hun kind geven dat deze emoties er niet zouden mogen zijn. Het omgekeerde is echter waar. Elk kind wordt onzeker geboren. Het komt in een wereld die hij nog niet kent, en juist daarom ervaren kinderen veel van deze emoties. Deze emoties zijn er niet om het kind te pesten of te plagen maar juist om hem te helpen in zijn ontwikkeling. In dit artikel geven we je een andere manier van kijken mee zodat je je kind op een nieuwe manier kunt benaderen.

Tip 1: Accepteer dat je kind onzekerheid heeft

Deze stap is de meest cruciale stap om te nemen. Het lijkt vanzelfsprekend maar het is het echter niet. Elk kind ervaart onzekerheden en twijfels. Deze emoties zijn nodig om aan het kind duidelijk te maken dat hij of zij zich in een ruimte bevindt die hij nog niet kent. Het is een middel van het lichaam om het bewust te maken dat er iets gaande is wat onbekend voor hem is. Dit betekent niet dat het onbekende niet ontdekt en begrepen mag worden. Het is meer dat het lichaam aangeeft dat het voorzichtig mag zijn en de omgeving mag aftasten. De onzekerheid, angst is er dus juist om het kind te begeleiden.

Als er geen acceptatie van ouders aanwezig is richting de emotie die het kind op dat moment ervaart zal het kind ook geneigd zijn die emoties te gaan afkeuren in zichzelf. Deze afkeuring heeft tot gevolg dat het kind zich niet wil gaan ontplooien op die gebieden die voor hem nog onbekend zijn. Dit komt omdat hij het idee krijgt dat die gevoelens onjuist zijn om te ervaren. Het probleem is dat bij bijna elke nieuwe en vooral uitdagende situatie gevoelens zoals onzekerheid, twijfel en angst voorkomen.

Je kind laten voelen dat onzekerheden, twijfels en angsten normale ervaringen zijn van het leven, welke kunnen doorleeft en overwonnen worden, aal ervoor zorgen dat je kind onzekerheden kan transformeren. Niets blokkeert de groei van je kind meer dan het afkeuren voor onzekerheden, angsten en andere negatieve emoties. Want juist daar zal dan de focus op komen, waardoor een interne strijd kan beginnen waarin je kind zijn negatieve emoties begint af te keuren en te vechten tegen delen in zichzelf. Juist de omarming van zijn onzekerheden zal hem de mogelijkheid geven om deze ook te transformeren.

Tip 2: Wees transparant in de onzekerheden die jij ervaart

Iedereen is geboren als baby en ook zo zal jij dus onzekerheden en twijfels hebben ervaart en wellicht ook nu nog ervaren, zeker als ouder. Je kind is intelligent en gevoelig en heeft wel degelijk zintuigen waarmee hij kan begrijpen of zijn moeder of vader onzeker is. Het proberen te verbergen van deze onzekerheden zal juist het voorbeeld geven aan je kind dat ook hij of zij deze onzekerheden moet verbergen. Het is dan ook van cruciaal belang dat je als ouder transparant durft te zijn over bepaalde onzekerheden.

Dit betekent niet dat je al je onzekerheden en twijfels moet delen met je kind, dat zeker niet. Het gaat erom dat je open durft te zijn over bepaalde uitdagingen die je bijvoorbeeld aan het aangaan bent. Wanneer je een nieuwe uitdaging op je werk hebt is het niet erg om deze bijvoorbeeld te delen met je kind. Uiteraard tot een bepaald niveau want het is niet de bedoeling om je kind mee te nemen in jouw emoties of zorgen. Het gaat erom dat je laat zien aan je kind dat het normaal is om deze te ervaren en ook laat zien dat je deze kunt aangaan. Wanneer je bijvoorbeeld erkent aan je kind dat je niet tevreden bent over je gewicht, is een volgende logische stap dat je er ook wat aan gaat doen. Wanneer je kind dan het succes van jou ziet heeft hij een fantastisch voorbeeld van hoe je uitdagingen aan kunt gaan in het leven en zal hij wellicht trots ervaren. Dit is juist een fantastisch voorbeeld en zorgt er ook voor dat er een diepere band tussen jou en je kind kan ontstaan.
Het niet erkennen van bijvoorbeeld overgewicht en deze weg lachen, zal en omgekeerd voorbeeld geven aan je kind. Een voorbeeld waarin je laat zien dat je jezelf niet oprecht en eerlijk in de spiegel hoeft aan te kijken.

Tip 3: Geef je kind ruimte om expressie te geven aan zijn onzekerheid

Veel ouders hebben de neiging om wanneer hun kind bepaalde emotionele pijn ervaart deze te willen verdoezelen of kleiner te maken dan dat ze zijn. We zijn gewend om dit te doen omdat we ons kind niet in de emotionele pijn willen zien…het doet ons namelijk pijn. Echter kan een kind niet groeien wanneer het niet een bepaalde pijn ervaart. Wanneer je naar de sportschool gaat dan pak je een gewicht die ervoor zorgt dat je moeite moet doen om hem bijvoorbeeld omhoog te drukken. Het heeft geen zin om een plastic gewicht te pakken wat bijna geen energie kost, want juist het gewicht zorgt ervoor dat jouw spieren kunnen groeien.

De uitdaging die voor je ligt zorgt ervoor dat je kunt groeien als persoon. Dit werkt op precies dezelfde manier met emotionele pijn. We hebben emotionele pijn nodig om ons vooruit te helpen en een nieuw niveau te bereiken. Wanneer wij onze kinderen behoeden van emotionele pijn, onzekerheden of twijfels geven wij hem niet de kans om te groeien, Sterker nog, we doen dan het omgekeerde. We zorgen er dan voor dat hij op emotioneel gebied niet kan groeien.

Je kunt het voorstellen als kinderen die opgroeien als kasplantjes waarin de temperatuur om hen heen perfect is, exact de juiste voeding krijgen, er geen enkel insect hem te pakken kan nemen en geen enkele ziekte zich kan voordoen. Als wij onze kinderen op die manier opvoeden en hun weg oppoetsen zoals ze bij de sport curling doen dan creëren wij hierdoor juist zwakke onzekere kinderen.

Geef je kinderen de ruimte om in contact te komen met onzekerheid, twijfel, schaamte, angst en alle negatieve emoties die ze maar kunnen ervaren. Want juist Hierdoor heeft hij de kans om zich te ontplooien en gebieden te ontdekken die hij nog nooit heeft ervaren.

Het betekent niet dat we ons kind moeten laten vallen, maar dat we hem moeten begeleiden in de ervaring met deze (soms nieuwe) emoties. Op het moment dat bijvoorbeeld je kind onzekerheid ervaart kun je hem vragen wat hij ervaart en hem de mogelijkheid geven om expressie te geven aan wat hij intern beleefd. Wanneer je hem dan vervolgens de vraag stelt wat hij ermee wil en hij beseft dat de emotie zelf hem niet verder helpt zal er een wil ontstaan om deze emotie te transformeren. Expressie geven is dan ook een cruciale fase in de omzetting van onzekerheid naar zekerheid.

N.B. We kunnen er niet vanuit gaan dat je kind ook van onzekerheid af wil. In veel gevallen zijn er namelijk al verwachtingspatronen in je kind ontstaan waarbij hij zijn zin kreeg door het ervaren van bepaalde emoties, zoals onzekerheid, verdriet of boosheid ;). Pas wanneer het duidelijk is dat je kind niet zijn zin krijgt door het behoud van die bepaalde emoties, zal hij pas de wil ontwikkelen om deze te transformeren. We kunnen er dan ook niet vanuit gaan dat een kind altijd van zijn negatieve emoties af wil. In die gevallen heeft het dan ook geen zin om hem daarin te pushen en heeft hij meer tijd nodig waarin hij de emotie ervaart, er aandacht voor is, maar de omgeving niet in beweging komt.

Tip 4: Help je kind zijn onzekerheid te transformeren

De volgende fout die ouders kunnen maken is dat wanneer hun kind dan de betreffende emotie heeft geuit, hem direct een oplossing te willen geven voor het probleem (de emotie). Dat is weer een gigantische vergissing en zal ervoor zorgen dat het kind niet zelf de spieren ontwikkeld om uitdagingen aan te gaan.

Het is belangrijk dat we als ouders in zo’n proces juist zwijgen en een vraag stellen die ons kind kan helpen zelf tot een oplossing te komen. De vraag: “Maar wat zou je dan willen met deze onzekerheid of twijfel?”, zal het denkproces van je kind starten. Het is niet belangrijk dat je kind ook direct een antwoord heeft en je mag hem best ook helpen, maar in ieder geval wil je hem eerst in de fase brengen waarin hij zelf aan het denken is. Geef hem minstens een aantal seconden tot een aantal minuten de tijd om er over na te denken voordat je adviezen of suggesties gaat geven. Uiteraard bij kleine kinderen zul je eerder helpen dan bij tieners. In de latere tienerjaren wil je zelfs heel lang wachten en misschien helemaal geen advies geven. juist het advies geven zal ervoor zorgen dat je naar je kind communiceert: Zonder mij kom je er niet uit. Dit zal hem juist het gevoel geven dat je geen vertrouwen hebt in zijn capaciteiten.

Wanneer jouw kind dan ideeën heeft over het oplossen van het probleem, in dit geval de onzekerheid, stimuleer hem dan om een van die oplossingen te gaan proberen. Ook al weet jij dat zijn oplossing wellicht niet gaat werken hoef je hem niet direct ervan te weerhouden, want onthoud dat hij ook juist hiervan sterker wordt. De probleem oplossingsgerichte manier van denken ontwikkelen is belangrijker dan het voorkomen van de kortdurende emotionele pijn. Dit is zo omdat de probleem oplossingsgerichte manier van denken hem veel meer vreugde zal geven op lange duur.

Jouw emoties zijn van jou en de emoties van je kind zijn van je kind. Jij hebt je verantwoordelijkheid als ouder om oplossingen te zoeken voor jouw eigen emoties en jouw kind is aan het leren om deze verantwoordelijkheid te nemen over zijn eigen emoties.

Iedereen wordt geboren als een baby met onzekerheden en iedereen kan en zelfverzekerd individu worden. Maar we moeten beseffen dat we allemaal door de fases van onzekerheden heen moeten gaan willen we zekerheid gaan ervaren. Er zijn geen verkorte routes in dit proces, maar je kind kan er wel sneller komen door hem aan te laten gaan wat er op zijn pad komt.

Ben je opzoek naar een bepaalde begeleiding voor je kind? Laat hem dan naar het aankomende kamp komen!