Ouders van jongeren van 9 tot 18 jaar vinden het steeds moeilijker om met gezond smartphonegebruik en internetverslaving om te gaan.
Er zijn twee problemen waar de meeste ouders mee te maken hebben.
- Het geven en handhaven van regels thuis en buitenshuis
- Het inschatten wanneer kinderen een risico lopen op verslaving
Tegenwoordig maken smartphones deel uit van het dagelijks leven. Het zijn niet langer alleen maar eenvoudige apparaten die worden gebruikt om iemand te bellen of om gebeld te worden.
Het zijn middelen die voor hun vrije tijd worden gebruik en het zijn hulpmiddelen waarmee onze kinderen kunnen communiceren met hun leeftijdsgenoten om op de hoogte blijven van het sociale leven van hun leeftijdsgenoten hun opleiding, huiswerk en waarmee ze vragen kunnen stellen, etc.
Om deze reden kan de ouder zich niet langer verzetten tegen het gebruik van de smartphone.
Hij kan het niet meer verbieden, omdat dat ertoe leidt dat het kind weg wordt gehouden uit “de wereld” waartoe het behoort.
In plaats daarvan is het nodig om bewuster te handelen en een ander pad te volgen.
Hoe weet je of uw kind verslaafd is aan internet of niet?
Sinds 2012 zijn veel waarnemers en teams van wetenschappers en onderzoekers begonnen met het bestuderen van het fenomeen IAD, internetverslavingsstoornis. Het lijkt erop dat dit één van de nieuwe ziektes van onze eeuw is, naast de ziektes die al bekend staan als depressie, specifieke leerstoornissen en het gebruik van drugs. Juist bij deze laatste aandoening komt de internetverslavingsziekte het dichtst in de buurt.
De Italiaanse Nationale waarnemingspost voor Adolescentie meldt dat adolescenten tussen 13 en 18 jaar tot 6 uur per dag gemiddeld verbonden kunnen zijn met internet, terwijl de jongeren tussen 11 en 13 daar gemiddeld 2 uur doorbrengen. Vooral de kinderen die buitensporig veel op internet zitten, daar is weinig controle op van ouders of de school over wat ze allemaal daar meemaken.
Minstens 56% van de middelbare schoolkinderen voelt zich vrij om hun smartphone tijdens schooltijd aan te houden.
Dus hoe weet je of een kind een internetverslaving heeft of het risico loopt eraan te lijden? Het aantal uren dat op de smartphone wordt doorgebracht, is niet de enige discriminerende factor.
Allereerst is het nodig om te leren begrijpen wat de eerste tekenen van verslaving zijn en welke kinderen een groter risico lopen op verslaving.
Internetverslaving (evenals verslaving aan voedsel, drugs, sigaretten, enz.) Is een “ ziekte” die kan leiden tot een totale verandering van iemands leven
Elke activiteit in het leven van jongeren lijkt te worden beïnvloed door het gebruik van de telefoon en verslaving aan sociale media en internet.
Voorbeelden zoals wandelen met een mobiele telefoon in de hand in plaats van hem in je tas te houden, zelfs als je op straat bent, verbinding maken met Instagram, Facebook, Snapchat elke keer dat je een pauze van 2 seconden hebt, naar het toilet gaan met je mobiel, eten met de telefoon, alles doen om online te zijn, van de ene kamer naar de andere gaan om naar het smartphonescherm kijken.
Internetverslaving heeft bijna iedereen in geringe mate getroffen, maar sommige karaktertypen lopen meer risico dan andere.
Jongeren die bijvoorbeeld een laag zelfbeeld hebben en al moeite hebben om een actief sociaal leven te leiden, lopen het grootste risico om slachtoffer te worden van internetverslaving.
Dit komt omdat, voor jongeren met deze kenmerken, het leven in de wereld van sociale media tegelijkertijd de angst voor confrontatie voedt, waardoor ze zelf minder snel iets gaan ondernemen, binnen blijven en meer in hun comfort zone blijven en geen enkele confrontatie met anderen in het gewonen leven aangaan.
De zogenaamde FOMO en de daaruit voortvloeiende nomofobie verhogen de verslaving aanzienlijk
FOMO is het acroniem voor Fear of Missing Out, wat in het nederlands “Bang zijn om iets te missen” betekent en de daaruit voortvloeiende term nomofobie, die voortkomt uit de combinatie van de twee woorden geen mobiel en fobie, de angst om zonder telefoon te zijn.
Mobiele telefoonverslaving komt voort uit het feit dat op die mobiele telefoon niet meer, zoals in het verleden, alleen de telefoonnummers van vrienden staan die je kunt bellen om iets mee af te spreken b.v. om uit te gaan. In die mobiele telefoon is er nu een hele snelle wereld met continue updates (elk moment) waarin kinderen het nieuws over iedereen ter wereld zien en lezen en zo alles weten wat er van moment tot moment gebeurt.
Bovendien zijn er sociale algoritmen ontworpen die de sociale netwerken van onze kinderen invullen met de dingen die ze het leukst vinden of die hen het meest interesseren, dus dat maakt het voor de kindern zo interressant om continu op je telefoon te blijven kijken en zo ook op de hoogte te blijven van wat er in de wereld van hun leeftijdsgenoten gebeurt.
Het algoritme is ontworpen om een persoonlijk profiel te maken. Als uw kind bijvoorbeeld vaak naar de profielen van een bepaalde groep mensen kijkt, b.v. vrienden, vijanden, liefdes enz., Dan zal het algoritme de kinderen als eerste dat nieuws over die mensen laten zien.
Het niet hebben van een mobiele telefoon wordt daarom gevoeld als helemaal buiten de wereld te staan en niet deel te nemen aan wat er allemaal gebeurt.
Verslaving aan mobiele telefoons begint daarom vanuit de angst om ‘buitengesloten’ te blijven of zich buitengesloten te voelen. Het is essentieel dat ouders dat weten en weten hoe ze het kunnen herkennen wanneer het bij hun kinderen voorkomt.
HET PROBLEEM VAN VERVELING, IS EEN ANDERE GROTE OORZAAK VAN VERSLAVING
Verslaving aan mobiele telefoons en internet wordt ook gevoed door het onvermogen van kinderen om met verveling om te gaan. Ouders vinden het vaak moeilijk om dit probleem te begrijpen, omdat ze van kinds af aan in een “langzame” wereld hebben geleefd waarin zij, in plaats van prikkels van buitenaf te ontvangen, zelf de stimuli creëerden, spelletjes bedachten en buiten wilden blijven. lucht om plezier te hebben.
De tieners van tegenwoordig zijn daarentegen opgegroeid in een ‘snelle’ wereld waar prikkels zo talrijk zijn geworden dat ze elke dag een grote hoeveelheid informatie ontvangen in elk bestaand multimediaformaat: video’s, foto’s, liedjes, artikelen, videogames.
Dit alles heeft hen enerzijds zeer up-to-date gemaakt, geïnformeerd en altijd betrokken bij wat er in de wereld gebeurt, maar anderzijds heeft het bijgedragen aan het ontmoedigen van het vermogen om met momenten van verveling om te gaan en zelf de prikkels te creëren en in staat te zijn om plezier te hebben of zich goed te voelen.
Dus wat kan een ouder doen om deze verslaving aan internet en mobiele telefoons te verminderen?
Een ouder moet eerst stoppen met denken dat de mobiele telefoon zelf het probleem is en actie ondernemen tegen de oorzaken van het probleem.
1) WELK VOORBEELD HEBBEN DE KINDEREN?
Een ouder die altijd aan de telefoon is, nog een minuut voor het slapen gaan op de telefoon blijft kletsen, tijdens de lunch op berichten reageert, zijn mobiel meeneemt naar het toilet, kan niet van zijn kinderen verwachten dat ze anders doen. Hoewel jongeren onverschillig lijken te staan tegenover hun ouders en wat er thuis gebeurt, zijn het in werkelijkheid zeer bekwame waarnemers die positief en negatief gedrag zoals sponzen blijven absorberen.
2) DE OUDER MOET WERKEN AAN ZIJN EIGEN BEWUSTZIJN
Het is noodzakelijk om bewust te worden van het feit dat de mobiele telefoon niet langer alleen een hulpmiddel is om te bellen, maar deel uitmaakt van het “sociale” leven van jongeren.
We moeten stoppen met kinderen de schuld te geven en beter begrijpen dat het, als ze in zo’n tijdperk zijn opgegroeid, gemakkelijk verslaving, onzekerheden en andere ongemakken kunnen ontwikkelen die verband houden met deze manier van leven.
In het licht van al deze informatie kan de ouder beginnen met het analyseren van z’n kind en begrijpen, wanneer zijn “telefoneren” een symptoom is van onzekerheden, angsten, teruggetrokkenheid of gewoon een manier is om de tijd te doden.
3) MAAK DUIDELIJKE AFSPRAKEN EN SPREEK AF WAT DE CONSEQUENTIES ZIJN
Het is essentieel dat ouders regels opstellen en weten hoe ze deze regels vervolgens aan kinderen moeten meedelen zonder met hen in conflict te komen, zonder in hun ogen “ouderwets” te lijken en zonder hen het recht te ontnemen om ook dit deel van hun sociale ontwikkeling te kunnen gebruiken.
In plaats van de telefoon of apps te verbieden, is het belangrijk om het gebruik van de telefoon en internet te beperken en ook te werken aan de bewustwording van het kind door in hun leven mogelijkheden te creëren om gezelligheid, natuur, sport, familiemomenten te waarderen.
Zonder hen constant te beoordelen, maar hen eerder te helpen omgaan met de verveling en moeilijkheden die ze voelen als ze niet in staat zijn om de creativiteit en het enthousiasme naar boven te halen die nodig zijn om alternatieven voor de virtuele wereld te creëren.
Ben je geïnteresseerd in begeleiding over hoe je met je zoon / dochter een conflictvrije overeenkomst kunt sluiten over het gebruik van telefoons, tv en videogames, klik dan hier voor meer informatie.
