Jongeren en covid
Vandaag de dag leven we in een periode met minder beperkingen: de mondkapjes hoeven niet meer op en er wordt niet meer naar een coronatoegangsbewijs gevraagd.
Zien we het einde van de tunnel of juist het begin?
WAT HEBBEN JONGEREN DOORGEMAAKT EN VOORAL WAT VOOR GEVOLGEN HEEFT DAT VOOR HEN GEHAD?
In de afgelopen twee jaar hebben wij grote veranderingen bij jongeren gezien en meegemaakt, niet door de adolescentie, maar juist door de manier waarop met de pandemie is omgegaan.
Meer depressie, agressie, onverschilligheid, meer op zoek naar genegenheid, meer voedselstoornissen enzovoort.
Het is cruciaal dat ouders en docenten kennis hebben van wat er met jongeren aan de hand is en er op zijn voorbereid.
Daarom heb ik besloten om dit artikel te schrijven waarin ik, na vele tientallen tieners en ouders te hebben ontmoet tussen 2020 en 2022, opsom wat de 4 belangrijkste veranderingen zijn die de pandemie bij tieners (en anderen!) heeft veroorzaakt.
1. Gebrek aan echte relaties
Tijdens de adolescentie hebben jongeren een grote behoefte om de wereld te ontdekken, nieuwe vrienden te maken en hun eerste emotionele relaties te ervaren.
Helaas was dit door de lockdown niet mogelijk, met uitzondering van virtuele relaties. Nu is het dus minder gemakkelijk geworden om relaties aan te gaan. Men mag niet verwachten of veronderstellen dat jongeren ‘van nature’ geneigd zijn om nieuwe mensen te ontmoeten en spontaan en zonder zich ongemakkelijk te voelen lid worden van sportclubs.
Heel veel ouders hebben me in de afgelopen twee jaar geschreven:
“Mijn zoon/dochter zit altijd binnen, is van school gegaan, heeft geen zin meer om te sporten, zit alleen maar op zijn of haar mobiele telefoon of speelt videogames.”
Helaas is dit de nieuwe problematiek van 2022. Ouders en docenten moeten zich wapenen met veel geduld, proberen de problematiek te begrijpen en deze nieuwe realiteit bewust en moedig onder ogen zien.
Je kunt de jongeren niet de schuld geven, ze hebben onze steun nu harder dan ooit nodig. Hun gesloten houding is een luide schreeuw om hulp waarop wij als volwassenen moeten reageren.
2. De grote momenten van hun leven moeten missen
De 18e verjaardag, het eindexamen, de feesten aan het eind van de middelbare school enz. Hoeveel jongeren hebben deze belangrijke momenten thuis moeten doorbrengen? En de schoolreisjes? Op reis met klasgenoten?
Voor ons volwassenen is het gemakkelijk om te zeggen “Geeft niet, je hebt je hele leven nog voor je om in te halen wat je hebt gemist.” Maar voor hen is dit het “hele leven”, voor hen is dit hun hele wereld: klasgenoten, school en hun beste jaren.
Tijdens deze twee jaar hebben wij gemerkt dat jongeren zich hiervan ten volle bewust zijn en dat zij vaak een diep verdriet koesteren over het leven dat hun de kans heeft ontnomen om nu zorgeloos en vrij te leven in de jaren die nooit meer zullen terugkeren.
Hiermee bedoel ik niet dat wij volwassenen dit aspect voortdurend moeten benadrukken. Dat zou contraproductief zijn, omdat het de jongeren niet zou helpen om dit trauma te boven te komen.
Het is wel verstandig om dit gevoel van de jongeren niet te onderschatten, om er rekening mee te houden en om er alles aan te doen om hen ten volle van het heden te laten genieten en het verleden te boven te komen.
Jongeren moeten leren inzien dat ze sommige dingen in het leven niet kunnen veranderen, maar dat ze hun reactie op deze gebeurtenissen wel in eigen hand hebben.
Naar mijn mening is dit de grote les die we allemaal uit deze twee verschrikkelijke jaren moeten trekken.
Dit is ook een les voor het hele leven: als er iets ergs gebeurt, is de enige manier om het te boven te komen, ervan te leren en het je eigen te maken.
3. Gebrek aan motivatie en concentratie op school
In Europa was Italië het land met de meeste uren onderwijs op afstand.
Urenlang binnen achter de computer zitten, zonder klasgenoten te ontmoeten in de gangen en met ze te kunnen praten, leidde tot een gebrek aan motivatie.
Het langdurige onderwijs op afstand heeft concentratie- en studieproblemen veroorzaakt bij jongeren, juist op de belangrijkste momenten voor hun academische toekomst.
Mensen leren en leven door zintuiglijke ervaringen. Hierbij zijn alle zintuigen betrokken en niet alleen het zicht en het gehoor, zoals bij virtuele interactie. Bovendien hebben veel jongeren afwisseling nodig bij het leren: studie afgewisseld met ontspanning, sport of gezelligheid. Als ze maandenlang in een kamer opgesloten zitten zonder deze afwisseling met andere activiteiten, komt dit hun gemoedstoestand uiteraard niet ten goede.
Bovendien moeten we rekening houden met een grote groep jongeren die al vóór de pandemie leermoeilijkheden had. Deze jongeren, voor wie onderwijs op afstand absoluut niet aansloot bij hun behoefte aan ondersteuning, hebben erg geleden onder deze vorm van onderwijs.
4. Slaapstoornissen en gebrek aan energie
Om op die leeftijd in voortdurende onzekerheid, waakzaamheid en angst te moeten leven, heeft bij jongeren geleid tot een verdere afsluiting, tot sociale fobie en tot angst om het huis te verlaten, omdat hun kamer inmiddels hun comfortzone is geworden waar ze zich “goed voelen”.
Het voortduren binnen zitten heeft ook geleid tot slaapstoornissen, gebrek aan energie en slechtere voeding.
Het moge duidelijk zijn dat nu de restricties zijn opgeheven, de jongeren niet meer zijn zoals vroeger. En dat is niet hun schuld.
Want ‘vroeger’ bestaat niet meer, de situatie en de stemming van 2019 komt nooit meer terug. Veel ouders en volwassenen dachten ten onrechte: “Nu alles voorbij is, wordt het weer zoals vroeger.” Dit is een verkeerde gedachtegang die verwachtingen creëert waaraan jongeren niet aan kunnen voldoen.
De wereld is niet meer als vroeger, wij ook niet en de jongeren ook niet!
Het goede nieuws is echter dat wij beter kunnen worden dan wij waren. Daartoe moeten wij al deze negatieve gevolgen echter niet negeren, we moeten er mee om leren gaan. Bovendien moeten we leren hoe we jongeren kunnen begeleiden, jongeren die zich niet alleen in een belangrijke fase van hun ontwikkeling bevinden, maar ook last hebben van deze nieuwe “onproductieve” gevoelens en emoties in hun ziel.
Nu wilde ik u als ouders enkele vragen stellen en ik denk dat het zeer nuttig voor u is om deze vragen te beantwoorden:
- Heeft u enig idee hoe uw kind covid heeft ervaren?
- Heeft uw kind een of meer van de hierboven genoemde veranderingen ondergaan?
- Hoe bent u omgegaan met de pandemie?
- Hoe beleeft u de pandemie vandaag de dag?
- Worstelt u met een of meer van deze punten?
Ik ben Nan Coosemans, al meer dan 15 jaar gezinscoach en jongerencoach. Samen met het team van Younite sta ik jongeren en ouders bij sinds het begin van deze ongelukkige periode.
Onze missie is altijd geweest om zowel ouders als jongeren instrumenten aan te reiken om met moeilijkheden te leren omgaan.
Als u merkt dat uw zoon of dochter het moeilijk heeft om weer vat op zijn/haar leven te krijgen, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen. In een paar één-op-één coaching sessies kunnen wij u en/of uw zoon of dochter begeleiden om de situatie het hoofd te kunnen bieden en de juiste weg in te slaan.
Klik hier om informatie over coaching aan te vragen
Naast deze mogelijkheid raad ik u ten zeerste aan om onze zomerkampen voor persoonlijke groei voor 14- tot 19-jarigen in overweging te nemen.
In deze zomerkampen kunnen jongeren plezier hebben, contact hebben met anderen en sporten. Bovendien leren ze onder persoonlijke begeleiding van onze coaches belangrijke concepten zoals: zelfinzicht, omgaan met hun zwakheden en angsten, hun kwaliteiten tot uitdrukking brengen, zelfvertrouwen krijgen, doelen stellen, omgaan met anderen en de emoties die ze voelen begrijpen en ermee omgaan.
Door middel van onze zomerkampen voor tieners geven we jongeren al 10 jaar belangrijke instrumenten in handen waarmee ze zich nooit alleen of ontoereikend hoeven te voelen tegenover de uitdagingen die het leven met zich meebrengt.
